یادداشت ها
امتیاز دهید
نویسنده:
فرانتس کافکا
مترجم:
مصطفی اسلامیه
امتیاز دهید
یادداشت ها (۱۹۱۰-۱۹۲۳) و سفرنامه های کافکا
از کتاب «یادداشت ها»:
طبعاً متوجه بودم کاملاً معلوم بود که به طرزِ غیر عادی بد لباسم، حتی چشمم دنبال کسانی بود که خوش لباس بودند، اما تا سال ها ذهنم نتوانست تشخیص دهد که علت نکبتباری ظاهرم لباس هایم است. چون حتی در آن زمان، بیشتر از روی احساس تا واقعیت در آن موقع کم کم داشتم خودم را درمی یافتم بر این باور بودم که این تقصیر من است که لباس ها آن ...طوری می نمایند، ابتدا مثل مقوا شق و رق، بعد آویخته و چروکیده. هیچ وقت از لباس های نو خوشم نمی آمد چون اگر قرار بود در هر حال بد قیافه به نظر بیایم، می خواستم دست کم راحت باشم و از نمایش زشتی لباس های نو به دنیایی که به لباس های کهنه عادت کرده بود هم بپرهیزم.این نخواستن های مکرر، در مواقعی که مادرم (که به هر حال از دید یک بزرگسال می توانست تفاوت بین این لباس های کهنه و نو را ببیند) می خواست سفارش دهد این جور لباس های نو برایم بدوزند، این تاثیر را که نظر پدر و مادرم آن را تقویت می کرد بر من داشت که، ناگزیر به این نتیجه برسم که ابداً توجهی به سر و وضع ظاهرم ندارم.
در نتیجه وا داده بودم تا آن لباس های نکبت حتی بر رفتار ظاهری ام تاثیر بگذارد، با پشت قوز کرده، شانه های فرو افتاده، راه می رفتم، دست و بازوهایم در وضعیتی ولنگارانه قرار می گرفت، از آئینه می ترسیدم چون زشتی را در من نشان می داد که به نظرم چاره ناپذیر بود، که به هر حال نمی توانست همه اش بازتاب حقیقتی باشد، چون اگر واقعاً به آن می مانستم، مسلماً باید توجه بیشتری را جلب می کردم، مادرم سقلمه های مادرانه ی بیشتری به پشتم می زد. با گوشزدها و هشدارهایی که بیش از آن برایم مبهم بود که بتوانم آن ها را به دلواپسی های خودم ربط بدهم.
کتاب حاضر ق‍ب‍لا ت‍ح‍ت ع‍ن‍وان "دف‍ت‍ر ی‍ادداش‍ت‍ه‍ای روزان‍ه" م‍ن‍ت‍ش‍ر شده است.
بیشتر
از کتاب «یادداشت ها»:
طبعاً متوجه بودم کاملاً معلوم بود که به طرزِ غیر عادی بد لباسم، حتی چشمم دنبال کسانی بود که خوش لباس بودند، اما تا سال ها ذهنم نتوانست تشخیص دهد که علت نکبتباری ظاهرم لباس هایم است. چون حتی در آن زمان، بیشتر از روی احساس تا واقعیت در آن موقع کم کم داشتم خودم را درمی یافتم بر این باور بودم که این تقصیر من است که لباس ها آن ...طوری می نمایند، ابتدا مثل مقوا شق و رق، بعد آویخته و چروکیده. هیچ وقت از لباس های نو خوشم نمی آمد چون اگر قرار بود در هر حال بد قیافه به نظر بیایم، می خواستم دست کم راحت باشم و از نمایش زشتی لباس های نو به دنیایی که به لباس های کهنه عادت کرده بود هم بپرهیزم.این نخواستن های مکرر، در مواقعی که مادرم (که به هر حال از دید یک بزرگسال می توانست تفاوت بین این لباس های کهنه و نو را ببیند) می خواست سفارش دهد این جور لباس های نو برایم بدوزند، این تاثیر را که نظر پدر و مادرم آن را تقویت می کرد بر من داشت که، ناگزیر به این نتیجه برسم که ابداً توجهی به سر و وضع ظاهرم ندارم.
در نتیجه وا داده بودم تا آن لباس های نکبت حتی بر رفتار ظاهری ام تاثیر بگذارد، با پشت قوز کرده، شانه های فرو افتاده، راه می رفتم، دست و بازوهایم در وضعیتی ولنگارانه قرار می گرفت، از آئینه می ترسیدم چون زشتی را در من نشان می داد که به نظرم چاره ناپذیر بود، که به هر حال نمی توانست همه اش بازتاب حقیقتی باشد، چون اگر واقعاً به آن می مانستم، مسلماً باید توجه بیشتری را جلب می کردم، مادرم سقلمه های مادرانه ی بیشتری به پشتم می زد. با گوشزدها و هشدارهایی که بیش از آن برایم مبهم بود که بتوانم آن ها را به دلواپسی های خودم ربط بدهم.
کتاب حاضر ق‍ب‍لا ت‍ح‍ت ع‍ن‍وان "دف‍ت‍ر ی‍ادداش‍ت‍ه‍ای روزان‍ه" م‍ن‍ت‍ش‍ر شده است.
دیدگاه‌های کتاب الکترونیکی یادداشت ها
با تشکر از زحمات شما دوست گرامی کتابناکی mohammad abedi 8-)
با خواندن این کتاب بیشتر به افکار کافکائی پی میبریم.:x